பிறந்தது மண் மேல்
இறப்பதற்கென்றே பேசிடும் ஊன்
பிறந்தது மண் மேல்
இறப்பதற்கென்றே பேசிடும் ஊன்
துறந்தனர் சுகமும்
துக்கத்திற்கு ஈடெனும்
சொல்லும் கண்டேன்
கரம்தனைக் கூப்பி
சுடலையைக் காக்க
கனிவு கொண்டேன்
வரம் தந்து வாழ்த்திட
சிவனே நின்பாதமே
சரண் புகுந்தேன்
நின்பாதமே
சரண் புகுந்தேன்
இந்த ஏழை வருந்தும் வேளை
அரணிடம் யார் போய் சொல்லுவார்
இந்த ஏழை வருந்தும் வேளை
அரணிடம் யார் போய் சொல்லுவார்
பார்தனிலே தன் பத்தினியை இழந்து
பார்தனிலே தன் பத்தினியை இழந்து
பரதவிக்கும் நிலையை
யார் போய் சொல்லுவார்
இந்த ஏழை வருந்தும் வேளை
அரணிடம் யார் போய் சொல்லுவார்
விதியே உனக்கொரு முடிவில்லையா
விதியே உனக்கொரு முடிவில்லையா
உன் லீலைக்குமே ஓர் அளவில்லையா
விதியே உனக்கொரு முடிவில்லையா
உன் லீலைக்குமே ஓர் அளவில்லையா
எதிரேதும் இல்லாத
செங்கோலை இழந்தேன்
எதிரேதும் இல்லாத
செங்கோலை இழந்தேன்
விதியேதும் இல்லாமல்
சுடுகோலை அடைந்தேன்
யார் போய் சொல்லுவார்
இந்த ஏழை வருந்தும் வேளை
அரணிடம் யார் போய் சொல்லுவார்
No comments:
Post a Comment